ساقی ز جام عشق، میِ داغدار ده / تا در توان توست غمِ بی شمار ده
هر غم مرا گشایش سرّی است در وجود / این موهبت ز همّت با اعتبار ده
با اینکه می نخورده، به مستی رسیده ایم / جامی اگر دهی، به دلِ بیقرار ده
از رُخ نقاب خویش فکندیم بینظر / یا رب نقاب، از رخ یارم کنار ده
ای یار جبر خصلتِ ما، حالِ ما نگر / در این مسیر تلخ، کمی اختیار ده
با اینکه دل اسیر قدرت چشمان تو، ولی / گاهی به چشم دل، تو قرار فرار ده
